<<Για σένα νοιάσου και γυμνάσου...>>
Μα όταν κοιτάω αυτά τα μάτια, πως να αρνηθώ; Εντάξει και αυτό το σώμα... Ξέρω πως θα το μετανιώσω, ξέρω πως θα πληγωθώ, άντε μετά ξανά μανά να κάνω νέα ξεκινήματα, αλλά είπαμε να σκεφτόμαστε το παρόν μόνο, ε ημερολόγιό μου που λες, του είπα το ναι... Και ζήσαμε την τελευταία μας νύχτα μαζί. Όπου με έκανε να νιώσω γυναίκα μια,δυο,τρεις,μετά την τέταρτη φορά έχασα το μέτρημα, και πέρα από αυτό περάσαμε τέλεια βεβαίως βεβαίως... Και το πρωί... Το πρωί είχε φύγει από την πόρτα, σαν κύριος, την ώρα που εγώ κοιμόμουν, ούτε αντίο, ούτε αποχαιρετισμοί, ούτε άβολες στιγμές...
Και έτσι τέλειωσε αυτή η όμορφη ιστορία πριν καλά καλά αρχίσει... Ξέρεις τι αναρωτιέμαι όμως; Σε έναν χωρισμό τι είναι αυτό που πληγώνει περισσότερο; Οι αναμνήσεις και οι σκέψεις, ή αυτό που είχες πλάσει στο μυαλό σου πως θα ζούσες με έναν άνθρωπο; Εμένα μάλλον τώρα με πονάνε και τα δύο...
Σημασία έχει όμως πως τέλειωσε πια, και εγώ τώρα πρέπει να το ξεπεράσω, γιατί δεν ωφελεί σε τίποτα να κλαίω για κάτι που τέλειωσε τόσο όμορφα...
Σε αφήνω τώρα ημερολόγιο μου γιατί έχω πάρει δύο δίλιτρα παγωτά που με περιμένουν, και πάω να πνίξω τον καημό μου βλέποντας χαζοταινίες! Γιατί κάποια πράγματα στη ζωή είναι ανεκτίμητα!
.....
-Βλέπω Μπιούτι, εξοικειώθηκες με τη δουλειά ε;
Αυτός είναι ο Πάρης, το παιδί που δουλεύει στις ταινίες. Αν η βαρβατίλα βαθμολογούνταν με άριστα το δέκα, ο Πάρης θα έπαιρνε τρια- κυριολεκτικά και μεταφορικά.
-Ναι μια χαρά είμαι, αν και στην αρχή ξέρεις, ντρεπόμουν λίγο.
-Σιγά χρυσή μου, δουλειά κάνουμε. Γιατί να ντρεπόμαστε! Εγώ βέβαια δε θα μείνω εδώ για πολύ καιρό ακόμα...
-Αλήθεια; Θα φύγεις;
-Ναι αγάπη μου... όχι τώρα τώρα, αλλά μόλις τελειώσω τη σχόλη μου. Εσύ με τι άλλο ασχολείσαι κανονικά; Τι δουλειά κάνεις που κου;
-Που κου τι εννοείς;
-Που κου βρε... Προ Κρίσης... Χουχουχουυυυυ , άρχισε να γελάει με ένα περίεργο γέλιο, που πρώτη φορά άκουγα, και να κουνάει το χέρια σα μαζορέτα σε γήπεδο.
Βέβαια φαίνεται πολύ καλό παιδί, και πολύ συμπαθής.
-Χαχα, προσπαθώ να γελάσω με το αστείο, αλλά το βρίσκω δύσκολο. Φιλόλογος. Εσύ;
-Εγώ σπουδάζω φάσιον ντιζάιν καλή μου. Και μόλις τελειώσω θα πάω στο Παρίσι, στην καρδιά της μόδας!
Αχ μην ακούω Παρίσι, μην ακούω Παρίσι....
-Τι έπαθες και κατσούφιασες; με ρώτησε με γουρλωμένα μάτια.
-Αχ, τίποτα, κάτι δικά μου... Καλά θα κάνεις να πας, το Παρίσι ακούγεται πολύ καλή ιδέα...
-Ναι. Δεν έχω και τίποτα εδώ να με κρατάει... Ξέρεις, άμα είσαι γκέι, δεν έχεις και πολλά. Η οικογένεια μου ας πούμε, ποτέ δε δέχτηκε το γεγονός.
-Ωχ, αυτό πρέπει να είναι χειρότερο από κάθε άλλο πρόβλημα.
-Ναι είναι... είπε και έσκυψε το κεφάλι του κάτω. Κοίτα να δεις Μπιούτι, άπαξ και ο έρωτας σου χτυπήσει την πόρτα θα σου τη χτυπήσει. Και εσύ δε θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα. Άμα δεν έχεις ανταπόκριση θα φας τα μούτρα σου , θα πληγωθείς και μετά θα προχωρήσεις παρακάτω. Μα πως να καταπιέσεις τον εαυτό σου, να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι; Πως; Και πες το κρύβεις, το πολεμάς, το καταπιέζεις... Και παλεύεις μόνος σου με τους δαίμονες σου, και τυραννιέσαι και πονάς. Και το σώμα αντέχει να ξέρεις, η καρδιά όμως... Η καρδιά δεν αντέχει Μπιούτι... Ποτέ δεν αντέχει, να το θυμάσαι αυτό.
-Αχ Πάρη μου, με συγκίνησες... Έχεις απόλυτο δίκιο.... Μα γιατί να είναι έτσι η κοινωνία;
-Έλα μου ντε... Και έτσι που λες, δεν άντεξα άλλο να καταπιέζομαι, και εγώ θεωρώντας πια πως έτσι είμαι, τι περίμενα από τους γονείς μου; Πάντως όχι να με πετάξουν από το σπίτι και να βρεθώ μόνος μου, μέσα στην πόλη μου ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων....
-Όποτε θελήσεις έναν άνθρωπο πάντως, εγώ εδώ θα είμαι να το ξέρεις, του είπα και τον αγκάλιασα. Τελικά οι γκέι αποτελούν μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, που αν ακούσεις την ιστορία της ζωής τους, δε θα μπορέσεις παρά να τους πονέσεις και να τους συμπαθήσεις. Αν μπορέσεις να δεις πίσω από το χαμόγελο τους και πίσω από τα γέλια και τα μοντέρνα ρούχα.
-Λοιπόν Μπιούτι χρυσή μου, επειδή σε συμπάθησα πολύ, θα έρθεις το βράδυ για Που Γκου;
-Αχ, άντε πάλι αυτά τα συνθηματικά!
-Παρακολούθηση γκόμενου ντε, χουχουχουχουχου! Μη μου πεις πως δεν το έχεις κάνει ποτέ!
-Να μη στο πω, αλλά δεν το έχω κάνει ποτέ!
-Καλά εσύ ποτέ δεν είχες την απορία άμα κανένας πρώην σου σου τα φοράει; Εγώ τώρα δεν έχω δεσμό, αλλά θα πάμε με ένα φίλο μου, που έχει ψιλιαστεί κάτι, τάχα μου δήθεν μου τυχαία, στο μαγαζί που δουλεύει ο φίλος του, έλα και εσύ για ξεκάρφωμα θα πιούμε το ποτάκι μας και μια χαρά!
Μα είμαι εγώ για τέτοια πράγματα; Παρακολουθήσεις γκέι γκόμενων;
Έλα Μπιούτι σε παρακαλώ! Θα περάσουμε τέλεια, και οι φίλοι μου όλοι θα σε λατρέψουν!
-Οκ, ξεφώνισα μετά δυσκολίας!
-Στις έντεκα στο Γκάζι λοιπόν! Όμως δε μου είπες, ήσουν τόσο τυχερή με τους πρώην σου,και ποτέ δεν είχες την αμφιβολία;
-Όχι ακριβώς! Εγώ ήξερα πως ο πρώην μου με απατάει... Με τη γυναίκα του για την ακρίβεια...
Και μέχρι να σχολάσουμε το εξιστόρησα όλο μου το παρελθόν, νιώθοντας πολύ καλύτερα που επιτέλους βρήκα έναν άνθρωπο να με καταλαβαίνει!
......
Αν και κατσουφιασμένη, και χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, ετοιμάστηκα για το ποτάκι, και την παρακολούθηση γκέι γκόμενων!
Έβαλα ένα μαύρο παντελόνι, ένα μαύρο πουκάμισο, μαύρες γόβες, μαύρη διάθεση και έσπασα όλη αυτή τη μαυρίλα με το ruby woo μου.
Έλα Μπιούτι συγκεντρώσου. Χαμογέλα... Άντε!
Εκεί που πάω να χαμογελάσω , βλέπω την κοιλιά μου, που έχει γίνει πιο στρογγυλή και από υδρόγειο σφαίρα, και ναι αύριο που έχω και ρεπό θα πάω να γραφτώ γυμναστήριο όπως και δήποτε!
Τουρουτουρουτουρου
-Ναι; Ναι Πάρη μου, στο δρόμο είμαι, σε δέκα λεπτά είμαι εκεί! είπα καθώς χτενιζόμουν!
ΤΟ ψέμα δηλαδή, το κλασικό ψέμα θα έλεγα, κάθε γυναίκας σε κάθε έξοδο!
Έφυγα γρήγορα γρήγορα, και κίνησα για Γκάζι!
.....
Πάντα όταν άκουγα γκέι είχα στο μυαλό μου, άντρες που φωνάζουν με τσιριχτή φωνή είσαι θεά, γελάνε περίεργα, σα σειρήνες ασθενοφόρου και φοράνε φωτεινά παρδαλά και περίεργα ρούχα. Τίποτα τελικά δεν ίσχυε πέρα από το είσαι θεά, και έτσι έπινα τα ποτά μου νιώθοντας πραγματικά θεά!
Τελικά ο φίλος του Πάρη, δε δούλευε εκεί, και η επιχείρηση πήγε στράφι. Έτσι φύγαμε από αυτό το μπαράκι αυτό, και πήγαμε σε ένα άλλο. Και τότε έπεσα σε βαριά κατάθλιψη....
Όλοι γύρω μου, μου θύμιζαν το Τεκνό, όπου και αν κοίταζα νόμιζα πως τον έβλεπα μπροστά μου. Όμως ήταν απλά φούσκες, που μόλις τις έπιανα έσκαγαν.
Έξω από τον κόσμο των γκέι, δεν ήμουν μια θεά, ήμουν μια απλή θνητή , μια ασήμαντη κοπέλα, που έπινε το ένα σφηνάκι μετά το άλλο.
Έπειτα θυμήθηκα το Τεκνό, και την τελευταία μας νύχτα, ενώ ο Πάρης δίπλα μου χόρευε λαμπάντα.
Σε μια εβδομάδα από τώρα όμως θα έλειπε για πάντα ίσως, και κάποια άλλη Γαλλίδα θα τον χαίρεται από δω και πέρα. Με ποια θα κοιμάται άραγε; Με ποια θα πηγαίνει στη ρόδα; Και όχι σε όποια ρόδα να ναι, αλλά στη Ντίσνειλαντ κιόλας! Σε ποια θα μαγειρεύει; Σε μένα ούτε ένα αυγό δεν πρόλαβε να φτιάξει...
Μετά το έκτο σφηνάκι -Γκουχ γκουχ- σε αυτό το μαγαζί, έκανα την κίνηση ματ. Έβγαλα το κινητό μου από το τσαντάκι μου. Το άνοιξα, και μπήκα στα μηνύματα.
''Μου λείπεις...''
Το σβήνω...
''Σε θέλω''
Το σβήνω...
''Μη φύγ...
Το σβήνω πριν καν το γράψω.
Και τότε το τηλεπαθητικό κινητό μου χτύπησε.
Και είχα ένα μήνυμα από το Τεκνό. Το άνοιξα γρήγορα.
''Πέρασα από το σπίτι σου αλλά έλειπες. Ήθελα να σου δώσω κάτι. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Αντίο. Θα σε σκέφτομαι... Συνέχεια. ''
Διάβασα καλά; Πέρασε από το σπίτι μου; Και εγώ γιατί δεν ήμουν εκεί; Τι να κάνω; Να απαντήσω; Ή μήπως όχι; Μήπως είναι αγένεια να μη στείλω κάτι;
Και ο Πάρης που άρπαξε το κινητό μου με ξύπνησε από τις σκέψεις μου.
-Τι κάνεις εκεί Μπιούτι; ρώτησε διαβάζοντας το μήνυμα.
-Τίποτα δεν κάνω...
-Και καλά κάνεις. Να τον ξεχάσεις Μπιούτι. Θα φύγει. Δεν έχει νόημα. και με μια άκαρδη κίνηση μου έσβησε το μήνυμα.
Και έτσι απλά τον έσβησα και εγώ από τη σκέψη μου.
....
Και για τις επόμενες μέρες δεν τον σκέφτηκα καθόλου. Ευτυχώς με βοήθησε ο Πάρης σε αυτό. Σε λίγο έχουμε ραντεβού για το γυμναστήριο. Και ναι,έχω πάει πέντε μέρες συνεχόμενα!!! Αξίζω συγχαρητήρια ε;
Ο Πάρης επιμένει πως ο Μάνος, ο ένας από τους γυμναστές με φλερτάρει. Η αλήθεια είναι πως κάτι έχω καταλάβει και εγώ! Όμως φέρομαι ξενέρωτα, και δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά.... Τουλάχιστον περνάει η μπογιά μου, και έχω καθυσηχαστεί πως οι πιθανότητες να μείνω στο ράφι μπορεί και να λιγοστεύουν!
....
Μπαίνοντας στο γυμναστήριο, δέκα καραφλοί φουσκωτοί με γιγαντιαία τατουάζ κάνουν βάρη. Μπορεί να είναι και πέντε και να καθρεφτίζονται. Μπορεί να είναι και δέκα. Πάντως είναι όλοι ίδιοι.
Ανεβαίνω στο διάδρομο, και ο Πάρης στο διπλανό από μένα.
-Κοίτα κοίτα, μου λέει. Σε κοιτάει!
-Κάτσε παιδί μου, πιο διακριτικά, λέω και έχω κοκκινίσει, αφού όντως αντιλαμβάνομαι πως ο Μάνος με κοιτάει. Μου χαμογελάει, και του ανταποδίδω.
-Λοιπόν, νομίζω πως ήρθε η ώρα να αρχίσεις να το σκέφτεσαι. Κοίτα τον, είναι καλό κομμάτι, χουχουχουχουχουυυυυ.
-Πάρη! Σταμάτα! Δεν είμαι έτοιμη ακόμα...
-Κακώς Μπιούτι! Κοίτα να δεις, δε θα σε περιμένει μια ζωή! Τουλάχιστον μίλα του του ανθρώπου μην τον γειώνεις κατευθείαν. Από την ώρα που μπήκαμε δεν έχει σταματήσει να σε κοιτάζει.... Θα είσαι χαζή, πολλές θα θέλανε έναν τέτοιον άντρα! Κοίτα κοίτα, όχι κοίτα σώμα! Εγώ θα παρακάλαγα να είναι γκέι! Αλλά δεν μου έκανε τη χάρη, χουχουχουχουχουυυυυ!
Κάθε φορά που γελάει έτσι, μια καρακάξα αυτοκτονεί!
Αφού κάναμε και αερόμπικ, πήγα στα αποδυτήρια να αλλάξω. Βγαίνοντας ο Μάνος ήταν στην πόρτα.
-Γειααα!
-Γεια, του απαντάω.
Ο Πάρης από το βάθος ξερόβηχε.
-Είσαι πολύ τακτική μαθήτρια, μπράβο Μπιούτι. Αυτό είναι καλό, γιατί είναι χαρά μου να σε βλέπω συχνά!
-Ευχαριστώ! απαντάω .
-Λοιπόν το Σάββατο είναι το πάρτι του γυμναστηρίου. Θα έρθεις με το φίλο σου ε;
-Κολλητοί παρακαλώ, φωνάζει ο Πάρης από πίσω και εγώ έχω γίνει πιο κόκκινη και από τοματοπελτέ.
- Κολλητοί ναι. Λοιπόν Μπιούτι, θα ήθελες να με συνοδεύσεις στο πάρτι του γυμναστηρίου; Θα ήταν μεγάλη μου χαρά ειλικρινά να πηγαίναμε μαζί, αν δεν έχει αντίρρηση και ο κολλητός σου φυσικά!
-Εγώ έχω ήδη συνοδό για το πάρτι, απαντάει, και μου κλείνει το μάτι.
-Λοιπόν, τι λες Μπιούτι; Θα με συνοδεύσεις;
Τώρα ήρθα πραγματικά σε δύσκολη θέση. Ο Μάνος δεν είναι καθόλου άσχημος να πω την αλήθεια, όμως δε ξέρω άμα είμαι έτοιμη να κάνω το επόμενο βήμα.
